سلامتي رفيقي که اسم ما گوشه موبايلش خاک ميخوره !

.

.

.

جز ياد تو در خاطر من نيست عزيزم / مانند تو عشق با صفا کيست عزيزم

بي ياد تو زندگي مرا نيست عزيزم / در عشق بود نمره ي تو بيست عزيزم . . .

.

.

.

بايد فراموشت کنم ، چنديست تمرين ميکنم ، من ميتوانم ميشود ، آرام تلقين ميکنم .

کم کم ز يادم ميبري ، کم کم زيادم ميروي ، اين روزگار و رسم اوست

اين جمله را با تلخيش صد بار تمرين ميکنم !

.

.

.

يه سلام عاشقونه با يه بغض بي بهونه / مينويسم تا بدوني ياد تو تو دل ميمونه !

.

.

.

يه کفش همه وجودشو فداي کسي ميکنه که پا تو دلش ميذاره

کفشتم رفيق !

.

.

.

ميشود در آسمان زندگي يک سبد از غنچه هاي ياس داشت

يا که در سوز و گداز شمع عشق

مثل پروانه کمي احساس داشت . . .

.

.

.

خدايا

هرکس به يادم هست به يادش باش

اگر کنارم نيست ، کنارش باش

اگر تنهاست پناهش باش

و اگر غم دارد غمخوارش باش . . .

.

.

.

اشک از دوريست

سکوت از تنهايي

لبخند از مهرباني

پيام دادن از دلتنگي

.

.

.

غم از چشم قشنگت دور باشد

دلت غرق اميد و نور باشد

نبيني روز بد اي بهتر از جان

الهي دشمنت رنجور باشد

.

.

.

شريکم با تو در اين درد ، منم مثل تو غم دارم / منم محتاج لبخندم منم دستاتو کم دارم

از اين بازي طولاني ، منم مثل تو دلگيرم / منم با عشق درگيرم منم بي عشق ميميرم . . .
.
.
.
.

اشتياقي که به ديدار تو دارد دل من / دل من داند و من دانم و دل داند و من / خاک من گل شود و گل شکفد از گل من / تا ابد مهر تو بيرون نرود از دل من .


به خداحافظي تلخ تو سوگند نشد / که تو رفتي و دلم ثانيه اي بند نشد / لب تو ميوه ي ممنوعه ولي لبهايم / هرچه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد / خواستند بگويند از تو شبي شاعرها / عاقبت با قلم شرم نوشتند نشد .


ميفرسيم اين پيامک را به دوست / او که صدها خصلت زيبا در اوست / بامرام و با صداقت با ادب / اي پيامک خاک پايش را ببوس .


صداي بهم خوردن بال معصوم فرشته ها مي آيد ، انگار آمدن تو نزديک است ، لمس بودنت مبارک !


امروز امير در ميخوانه تويي تو / فريادرس  ناله ي مستانه تويي تو / مرغ دل ما را که به کس رام نگردد / آرام تويي ! دام تويي ! دانه تويي تو !


شايد روزي دوباره کنار خوشبختي ها منتظر آمدنت باشم و تو بازهم دير کني !


دم اونايي گرم که تو اين قحطي محبت ، قلبشون مثل نگاهشون بوي محبت ميده .


تو از دردي که افتادست بر جانم چه مي داني / دلم تنها تو را دارد ولي با او نمي ماني / فقط يک لحظه آري با نگاهي اتفاق افتاد / چرا عاقل کند کاري که باز آرد پشيماني .


کاش باور داشتي در باورم / از نگاه شاپرک زيباتري / با شکوهي مثل خورشيد بزرگ / از نسيم لاله هم بي همتا تري / کاش باور داشتي اميد من / آتشي سوزنده دارم از غمت / کاش مي دانستي اي يکتاترين / تا افق تا آسمان مي خواهمت .


فقط گوشه چشمي ار نگاه خدا براي خوشبختي همه ي انسانها کافيست ، تنها به نگاه او ميسپارمت !


مرا به دار آويختند که نامت را از ياد ببرم ، چه ساده اند اين ساده انديشان که نمي دانند نام تو حک شده ي قلب من است ، تو رو هرگز نخواهم کرد فراموش .


در قيد غمم ، خاطر آزاد کجايي ؟ / تنگ است دلم ، قوت فرياد کجايي ؟ / با آنکه ز ما ياد نکردي / اي آنکه نرفتي دمي از ياد کجايي ؟


بگير از من تو اين دل يادبودي / که تنها لايق اين دل تو بودي / هزاران خواستند اين دل بگيرند / ندادم چون عزيز دل تو بودي .


اگرچه قلبم براي بودن کوچک است ، اما تو براي هميشه مهمان اين خانه ي کوچک باش .


خوشبخت کسي است که شکوه رفتارش ، آفريننده ي لبخند زندگي در چهره ي ديگران باشد ، خوش به حالت ، چقدر خوشبختي !


بيا تا در شب چشمت ببازم صبح فردا را / جدا از تو نمي خواهم ببينم روي دنيا را .


شبي غم با دلم گفتگو کرد / مرا با چشمانت روبرو کرد / دل مي گفت که هرگز عاشقت نيست / ولي دست دلم را گريه رو کرد .


جيگر طلا ، يار با وفا ، خوشگل و بلا ، نيسم صبا ، آخر صفا ، نفس هوا ، تکي به خدا !


آه از اين دل ، آه از اين جام اميد / عاقبت بشکست و کس رازش نخواند / چنگ شد در دست هر بيگانه اي / اي دريغا کس به آوازش نخواند .


به قاصدک زندگيت بگو هيچ چيز نميتونه يادت رو از دلم ببره ، حتي فاصله ها .


در وصل هم ز عشق تو اي گل در آتشم / عاشق نمي شوي که ببيني چه مي کشم / با عقل آب عشق به يک جو نمي رود / بيچاره من که ساخته از آب و آتشم / پروانه را شکايتي از جور شمع نيست / عمري است که در هواي تو مي سوزم و خوشم .


اين که دور دور باشم از تو و نبينمت / جا نمي شود به حجم باورم ، قبول کن / گاه ، پر زدن در آسمان شعرهايت را / از من ، از مني که يک کبوترم قبول کن .


مثل گل صد برگ شکوفا شده اي / چون ماه چهارده شکوفا شده اي / در آينه ي نگاه من چشم بدوز / تا دريابي چقدر زيبا شده اي .


اي که مي پرسي نشان عشق چيست / عشق چيزي جز ظهور مهر نيست / عشق يعني دل تپيدن بهر دوست / عشق يعني جان من قربان اوست .


فراموشت نخواهم کرد ، چرا که با وفا هستي / تو در گنجينه ي قلبم ، هميشه چون طلا هستي .


اي دوست ما همانيم که با ياد تو مستيم هنوز / از دوري تو جام به دستيم هنوز / در خلوت خود ياد ما باش که ما / در خلوت خود ياد تو هستيم هنوز .


اگه يه روز با تير غم به قلبم بزني ، تويي که مي ميري ! چون هميشه در قلب مني .


دو دست گرم تو شفاي مرگ من است / لبان مست تو شکوه قلب من است / کجا روم به که گويم که يک لحظه / خنده ي تو تمام آرزوي من است .


تو باراني ، کسي به بارون عادت نميکنه ، هر وقت بياد دوست داشتنيه !


تخت سياه قلب من پر از نوشته هاي توست / نيمکت چوبي دلم واسه هميشه جاي توست .


بلبلان از روي گل مستند و ما از روي دوست / ديگران از ساغر و ساقي و ما از ياد دوست .


کاش باشد يادت ، که کني ياد ما را / که بداني يادت ، داده بر باد ما را .


درد يک پنجره را پنجره ها مي فهمند / معني کور شدن را گره ها مي فهمند / يک نگاهت به من آموخت که در حرف زدن / چشم ها بيشتر از حنجره ها مي فهمند .


گل سرخ و سپيدم کي ميايي / بنفشه برگ بيدم کي ميايي / تو گفتي گل در آيد من ميايم / گل عالم تموم شد کي ميايي ؟


ميدوني فرق عزيز و دلتنگ چيه ؟ دلتنگ کسيه که پيام ميده ، عزيز کسيه که پيام ميخونه !


بي تو از کاروان عشق ، من جا مانده ام / از شکرانه ي نعمتي چون تو ، در مانده ام .


به حرمت خاطرمون ، به دوري فاصلمون / به تنگي رابطمون ، دلتنگتم اي مهربون .


با تو غزل ستاره ها نورانيست / دل در نگاه تو ، زندانيست / نگذر ز بهار ، باغ احساس / چون بي تو تمام لحظه ها بارانيست .


خدايا چرا براي چيدن يک گل ، منت صد خار را بايد کشيد ؟


آواز پرندگان مهاجر را بدرقه ي راهت ميکنم تا بداني هميشه منتظر آمدنت مي مانم .



رابطه ي قلبي دو دوست نياز به بيان الفاظ و عبارات ندارد . (جبران خليل جبران)ا



نماز عشق ترتيبي ندارد ، چرا که با نخستين سر بر خاک گذاردن ، ديگر برخواستي نيست . (ارد بزرگ)ا


هرکس را نه بدان گونه که هست احساسش مي کنند ، بدان گونه که احساسش مي کنند ، هست



بي تو اينجا همه در حبس ابد تبعيدند / سالها هجري و شمسي همه بي خورشيدند


گر تو يارم نشوي آخر پاييز من است / فکر بي تو شدنم دشمن بنيان من است / تا زماني که تو شيريني و دوري ز دلم / رنگ خون بر جگر فرهاد من است



گفته بودي گر بيايي مقدمت را گل فشانم، گل چه قابل نازنينم، چشم هايم فرش راهت



دعاي قاصدک ها خوشبختي آدماست، برات آرزوي يه دنيا قاصدک دارم



همه ي بغض من تقديم غرور نازنينت باد، غروري که لذت دريا را به چشمانت حرام کرد



هر بار که کودکانه دست کسي را گرفتم گم شدم، آنقدر که من در هراس گرفتن دستي هستم، ترس از گم شدن نيست



زندگي قافيه باران است، من اگر پاييزم و درختان اميدم همه بي برگ شدند، تو بهاري و به اندازه ي باران خدا زيبايي



شکوفه هاي صورتي فداي مهربونيات / يه دل که بيشتر ندارم اونم فداي خوبيات



شرابي از لبت در جام کردي / مرا با بوسه شيرين کام کردي / دلم آهوي وحشي بود و او را ندانم با چه افسون رام کردي



از آشيانه ي چشمانت کبوتران اميد / به شوق باغ تنت پر گشاده در راهند / ز دره هاي هوس تا فراز قله ي عشق / پريده اند و از تو آب و دانه ميخواهند



ديشب روي شيشه ي تبدار تو را (ها) کردم / با نفسم اسم زيباي تو را جدا کردم / شيشه بدجور ابري و باراني شد / شيشه را يک شبه تبديل به دريا کردم / با نوک انگشت کشيدم عکس زيباي تو را / عکس زيباي تو را سير تماشا کردم



باغباني پيرم که به غير از گلها از هم دلگيرم / کوله ام غرق غم است، آدم خوب کم است / عده اي بي خبرند، عده اي کور و کرند و گروهي پکرند / دلم از اين همه غم ميگيرد، آدمي عاقبت مي ميرد



قوانين علم را به هم زده اي!ا
نبودنت وزن دارد !ا
تهي ... اما .. سنگين!ا

قلب من از صداي تو چه عاشقانه کوک شد
تمام پرسه هاي من کنار تو سلوک شد
عذاب ميکشم ولي عذاب من گناه نيست
وقتي شکنجه گر تويي شکنجه اشتباه نيست


هر چند که دور از عشق بازي هستيم

اما به رضاي عشق راضي هستيم

بر فرض که اين مساله هم حل بشود

ثابت شده ما دو خط موازي هستيم



مهم نيست
از کجا آمده‌اي
يا به کجا مي‌روي؛
من تو را
به هر ‌جهت
دوست دارم!ا


عمري است شبانه روز لب هايت را

لب باز نکن ، هنوز لب هايت را

نه ، سير نمي شوم به چندين بوسه

بر روي لبم بدوز لب هايت را



تو رفته اي
و
من افتاده ام!ا
تو از دست, من از پا



شب گم شده در سياهي چشمانت

شد رود ستاره راهي چشمانت

قربان نگاه تو که اقيانوسي

افتاده به تور ماهي چشمانت



شال و کلاه مي بافم

با خيالت

تا در سرماي نبودنت يخ نبندم



تا عشق دويد از دهانم بيرون

نام تو کشيد از دهانم بيرون

گفتم که به تو حرف دلم را بزنم

يک بوسه پريد از دهانم بيرون



چه کاغذها که سپيدي دلشان از نام تو سياه شد

از دل تنگي هايم

از احساسم

هزاران هزار صفحه سفيد کاغذ سياه شدند

کاغذها عاشق شدند

ولي تو..!ا



تا کي رم آهو ها را در چشمت ببينم و

آه بکشم ؟

عشق جرات مي خواهد عزيزم

مي روم پلنگي دست و پا کنم !ا


عشق يعني با چشم بسته کسي را ديدن و از بين همه دلتنگ يک نفر شدن



اونائي که ما عاشقشون هستيم هيچ وقت از ما دور نميشوند

هر روز کنار ما راه ميروند اما ديده نميشوند ... شنيده نميشوند

و هنوز نزديک و هنوز عاشق ... هنوز دلتنگ و خيلي عزيز


همواره تنهاييم

در اين نفس تنگي

در قلب يک بن بست

مدهوش دلتنگي



سه شاخه گل برات ميفرستم

يکي از طرف خداوند که نگهدارت باشه

دومي از طرف دلمه که دوستت داره

و سومي از طرف چشامه که دلتنگ ديدارت شده



دلم ز دست زمانه بسي تنگ است / چه کنم که کار دنيا فقط نيرنگ است

نيرنگهاي دنيا هزار و يک رنگ است / خدا کند شود پيدا دلي که با دل من يک رنگ است


هر چند که دلتنگ تر از تنگ بلورم

با کوه غمت سنگ تر از سنگ صبورم

يک عمر پريشاني دل بسته به مويي است

تنها سر مويي ز سر موي تو دورم


به نام خدايي که هستي را با مرگ ، دوستي رابي رنگ ، زندگي را با رنگ ،‌عشق را رنگارنگ ، رنگين کمان را هفت رنگ ، شاپرک را صد رنگ
و من را دلتنگ دوستان آفريد


داشتم اشک هايم را روي نامه اي عاشقانه با قطره چکان جعل مي کردم ، خاطرم آمد شايد دلتنگ خنده هايم باشي
ببخش اگر اين روز ها عشق با گريستن اثبات مي شود


خدايا دلم گرفته ، ميان اين همه آرزوها ، دلتنگ ترين بنده ات را درياب


دلتنگ خنده هاي بهارانت در کوچه خزان زده دلم،نگاه مهربانت را به انتظار نشسته ام.يک شب از کوچه خيالم بگذر شايد عطر گيسويت خواب پريشانم را التيام ببخشد



دوست داشتن تمثيلي از نفس کشيدن من است، سزاواري من در زندگي، شايستگي‌ام در بودن!ا
... اگر سزا بود چنان در آغوش‌ مي‌فشردم که يکي گرديم، و در آن پيکر، نه من دلتنگ
مي‌شدم، نه او مي‌گريخت



زندگي قشنگه اگه با تو باشه... مرگ قشنگه اگه براي تو باشه... دلتنگي قشنگه اگه به
خاطر تو باشه... من قشنگم اگه با تو باشم اما تو هرجور که باشي قشنگي



امشب تمام گذشته ام را ورق زدم

پر از لحظه هاي سياه ، لحظه هاي داغ و پرالتهاب بي قراري ، دلتنگي افسرده ، خاموشي ، سکوت ، اشک ، سوختن .... چيزي نيافتم
نفرين به بودن وقتي با درد همراه است


از تو براي تو و براي دلتنگي هاي هميشگيم مي نويسم
مي گويم که من تو را بهترين ميدانم تو را...ميخواهم


ديگه به نبودت عادت کرده بودم

خو دمو با خيالت راحت کرده بودم

دو باره زد به سرم شعر دلتنگي بگم

براي دل خو دم شعر غريبي رو بگم


دلتنگم و با هيچکسم ميل سخن نيست

کس در همه آفاق به دلتنگي من نيست


خوشحالم که بردم چون کسي رو از دست دادم که دوستم نداشت

خوشحالم که باختي چون کسي رو از دست دادي که دوستت داشت


تو روزگار رفته ببين چي سهم ما شد

از عاشقي تباهي

از زندگي مصيبت

از دوستي شکستو

از سادگي خيانت


با تو بودن خيلي وقته که گذشته

بي تو بودن مثل مهر سرنوشته

حالا اسم تو را هي زمزمه کردن

واسه من نه تو ميشه نه فرقي داره



از دشمنان برند شکايت به دوستان / چون دوست دشمن است شکايت کجا بريم ؟


بنويس اي سنگتراش عاقبت شدم فداش ، بنويس تا بدونه عمرمو دادم براش



بوديم و کسي پاس نميداشت که هستيم

باشد که نباشيم و بدانند که بوديم
 

خورشید مردد است ، کمرنگ شده / هر چیز که دست می زنم سنگ شده / انگار که حال و روز دنیا خوش نیست / شاید که دلت برای من تنگ شده ؟
 


سبدی عشق در اندیشه ی من / که پر از گل بدهم هدیه به تو / غافل از آنکه تو خود ناب تری / یک جهان گل بخورد غبطه به تو .
 


با نگاهم یه نگاهی به نگاهت مینگاهم / که نگاه بر نگاهت زده آتش به نگاهم .
 


تو آسمون قلبم خدا خودش نوشته / یه لحظه با تو بودن آخر سرنوشته .
 


چترت را کنار ایستگاهی در مه فراموش کن ، خیس و خسته به خانه بیا ، نمی خواهم شاعر باشی ، باران باش ! همین برای هفت پشت روییدن گل کافیست .
 


دلبسته ی تو هستم لازم به گفتنی نیست / مهری که با تو بستم هرگز شکستنی نیست .
 


بعد از این بگذار قلب بی قراری بشکند / گل نمی روید ، چه غم گر شاخساری بشکند / کاروان غنچه های سرخ روزی می رسد / قیمت لبهای سرخت روزگاری بشکند .
 


خداوندا عزیزم را تو یاری کن / پناهش باش و در حقش تو کاری کن / الهی هرچه میخواهد نصیبش کن / خدا بر لبش لبخند جاری کن .
 


هیچ خاری در سایه ی گل ، احساس خاری نمی کند ، تقدیم به گل روزگار .
 


به خدا عشق به رسوا شدنش می ارزد / به مجنون و به لیلا شدنش می ارزد / دفتر قلب مرا واکن و نامی بنویس / سند عشق به امضا شدنش می ارزد / گرچه من تجربه ای از نرسیدن هایم / کوشش رود به دریا شدنش می ارزد .



مثل گل صد برگ شکوفا شده ای / چون ماه چهارده شکوفا شده ای / در آینه ی نگاه من چشم بدوز / تا دریابی چقدر زیبا شده ای .
 


ای که می پرسی نشان عشق چیست / عشق چیزی جز ظهور مهر نیست / عشق یعنی دل تپیدن بهر دوست / عشق یعنی جان من قربان اوست .
 


فراموشت نخواهم کرد ، چرا که با وفا هستی / تو در گنجینه ی قلبم ، همیشه چون طلا هستی .
 


ای دوست ما همانیم که با یاد تو مستیم هنوز / از دوری تو جام به دستیم هنوز / در خلوت خود یاد ما باش که ما / در خلوت خود یاد تو هستیم هنوز .
 


اگه یه روز با تیر غم به قلبم بزنی ، تویی که می میری ! چون همیشه در قلب منی .
 


دو دست گرم تو شفای مرگ من است / لبان مست تو شکوه قلب من است / کجا روم به که گویم که یک لحظه / خنده ی تو تمام آرزوی من است .
 


تو بارانی ، کسی به بارون عادت نمیکنه ، هر وقت بیاد دوست داشتنیه !
 


تخت سیاه قلب من پر از نوشته های توست / نیمکت چوبی دلم واسه همیشه جای توست .
 


بلبلان از روی گل مستند و ما از روی دوست / دیگران از ساغر و ساقی و ما از یاد دوست .
 


کاش باشد یادت ، که کنی یاد ما را / که بدانی یادت ، داده بر باد ما را .



درد یک پنجره را پنجره ها می فهمند / معنی کور شدن را گره ها می فهمند / یک نگاهت به من آموخت که در حرف زدن / چشم ها بیشتر از حنجره ها می فهمند .
 


گل سرخ و سپیدم کی میایی / بنفشه برگ بیدم کی میایی / تو گفتی گل در آید من میایم / گل عالم تموم شد کی میایی ؟
 


میدونی فرق عزیز و دلتنگ چیه ؟ دلتنگ کسیه که پیام میده ، عزیز کسیه که پیام میخونه !
 


بی تو از کاروان عشق ، من جا مانده ام / از شکرانه ی نعمتی چون تو ، در مانده ام .
 


به حرمت خاطرمون ، به دوری فاصلمون / به تنگی رابطمون ، دلتنگتم ای مهربون .
 


با تو غزل ستاره ها نورانیست / دل در نگاه تو ، زندانیست / نگذر ز بهار ، باغ احساس / چون بی تو تمام لحظه ها بارانیست .
 


خدایا چرا برای چیدن یک گل ، منت صد خار را باید کشید ؟
 


آواز پرندگان مهاجر را بدرقه ی راهت میکنم تا بدانی همیشه منتظر آمدنت می مانم .
 


اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من / دل من داند و من دانم و دل داند و من / خاک من گل شود و گل شکفد از گل من / تا ابد مهر تو بیرون نرود از دل من .
 


به خداحافظی تلخ تو سوگند نشد / که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد / لب تو میوه ی ممنوعه ولی لبهایم / هرچه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد / خواستند بگویند از تو شبی شاعرها / عاقبت با قلم شرم نوشتند نشد .



میفرسیم این پیامک را به دوست / او که صدها خصلت زیبا در اوست / بامرام و با صداقت با ادب / ای پیامک خاک پایش را ببوس .
 


صدای بهم خوردن بال معصوم فرشته ها می آید ، انگار آمدن تو نزدیک است ، لمس بودنت مبارک !
 


امروز امیر در میخوانه تویی تو / فریادرس  ناله ی مستانه تویی تو / مرغ دل ما را که به کس رام نگردد / آرام تویی ! دام تویی ! دانه تویی تو !
 


شاید روزی دوباره کنار خوشبختی ها منتظر آمدنت باشم و تو بازهم دیر کنی !
 


دم اونایی گرم که تو این قحطی محبت ، قلبشون مثل نگاهشون بوی محبت میده .
 


تو از دردی که افتادست بر جانم چه می دانی / دلم تنها تو را دارد ولی با او نمی مانی / فقط یک لحظه آری با نگاهی اتفاق افتاد / چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی .
 


کاش باور داشتی در باورم / از نگاه شاپرک زیباتری / با شکوهی مثل خورشید بزرگ / از نسیم لاله هم بی همتا تری / کاش باور داشتی امید من / آتشی سوزنده دارم از غمت / کاش می دانستی ای یکتاترین / تا افق تا آسمان می خواهمت .
 


فقط گوشه چشمی ار نگاه خدا برای خوشبختی همه ی انسانها کافیست ، تنها به نگاه او میسپارمت !
 


مرا به دار آویختند که نامت را از یاد ببرم ، چه ساده اند این ساده اندیشان که نمی دانند نام تو حک شده ی قلب من است ، تو رو هرگز نخواهم کرد فراموش .
 


در قید غمم ، خاطر آزاد کجایی ؟ / تنگ است دلم ، قوت فریاد کجایی ؟ / با آنکه ز ما یاد نکردی / ای آنکه نرفتی دمی از یاد کجایی ؟



بگیر از من تو این دل یادبودی / که تنها لایق این دل تو بودی / هزاران خواستند این دل بگیرند / ندادم چون عزیز دل تو بودی .
 


اگرچه قلبم برای بودن کوچک است ، اما تو برای همیشه مهمان این خانه ی کوچک باش .
 


خوشبخت کسی است که شکوه رفتارش ، آفریننده ی لبخند زندگی در چهره ی دیگران باشد ، خوش به حالت ، چقدر خوشبختی !
 


بیا تا در شب چشمت ببازم صبح فردا را / جدا از تو نمی خواهم ببینم روی دنیا را .
 


شبی غم با دلم گفتگو کرد / مرا با چشمانت روبرو کرد / دل می گفت که هرگز عاشقت نیست / ولی دست دلم را گریه رو کرد .
 


جیگر طلا ، یار با وفا ، خوشگل و بلا ، نیسم صبا ، آخر صفا ، نفس هوا ، تکی به خدا !
 


آه از این دل ، آه از این جام امید / عاقبت بشکست و کس رازش نخواند / چنگ شد در دست هر بیگانه ای / ای دریغا کس به آوازش نخواند .
 


به قاصدک زندگیت بگو هیچ چیز نمیتونه یادت رو از دلم ببره ، حتی فاصله ها .
 


در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم / عاشق نمی شوی که ببینی چه می کشم / با عقل آب عشق به یک جو نمی رود / بیچاره من که ساخته از آب و آتشم / پروانه را شکایتی از جور شمع نیست / عمری است که در هوای تو می سوزم و خوشم .
 


این که دور دور باشم از تو و نبینمت / جا نمی شود به حجم باورم ، قبول کن / گاه ، پر زدن در آسمان شعرهایت را / از من ، از منی که یک کبوترم قبول کن .



من منتظرت شدم ولی در نزدی / بر زخم دلم گل معطر نزدی / گفتی که اگر شود می آیم اما / مرد این دل و آخرش به او سر نزدی .
 


دلتنگی چیست ؟ یادگاری از آنان که دوستشان داریم و از ما دورند !
 


چشمانت زمین محبت بودند و من جاذبه اش را وقتی سیب درخت دلم افتاد فهمیدم .
 


گلی از شاخه اگر می چینیم ، برگ برگش نکنیم و به بادش ندهیم ، لااقل لای کتاب دلمان بگذاریم و شبی چند از آن را هی بخوانیم و ببوسیم و معطر بشویم ، شاید از باغچه ی کوچک اندیشه یمان گل روید .
  


گفتی : ما به درد هم نمی خوریم ، اما هرگز ندانستی که من تو را برای دردهایم نمی خواستم .
 


هرکس ز خدا می طلبد راحت جانی / من طالب آنم که تو بی غصه بمانی .
 


سلام ، از سردخونه مزاحم میشم ، اینجا یه قلب یخ زده هست که منتظر اس ام اس گرم شماست !
 


شبها چراغ دلت رو روشن بزار تا فرشته ها راه پاکی رو گم نکنن ، شبهای بی فرشته خیلی سخت میگذره ، مثل روزهای بی تو !
 


یه چیز میگم بگو باشه ، یه بوس میدی دلم واشه ؟
 


ناز کمتر کن که من اهل تمنا نیستم / زنده با عشقم ، اسر سود و سودا نیستم / عاشق دیوانه ای بودم که بر دریا زدم / رهرو گمگشته ای هستم که بینا نیستم.



بلبل باغ توام ، مشتاق دیدار توام / غم مخور دلدار من ، تا زنده ام یاد توام .
 


اشک چشمام جمع شده ، یواش یواش سنگ شده / خبر داری چه اندازه ، دلم برات تنگ شده ؟
 


آنکه هر شب تا سحر سوزد ز هجرانت منم / آنکه چون پروانه ای گردیده حیرانت منم .
 


دستت را به من بده تا از آتش بگذریم ، آنان که سوختند همه تنها بودند !
 


نامه هایم را برای پاره کردن نوشتم ، می توانی بسوزانیشان ، حرف هایم را بی دلیل گفته ام ، می توانی فراموششان کنی ولی عشقم را از صمیم قلب بخشیده ام ، نمی توانی دوستم نداشته باشی !
 


از اداره ی کشاورزی مزاحمتون میشم ، لطفا به محبتی که تو دلم کاشتید رسیدگی کنید !
 


ای که با یاد تو در آتش غم می سوزم / یاد من کن که به یادت همه شب می سوزم .
 


کجایی ؟ همه دنبالت می گردند ، فکر می کنند گم شدی ، بگم تو قلبمی خیالشون راحت بشه ؟
 


عشق یعنی با تو گشتن هم کلام / عشق یعنی انتظار یک سلام / عشق یعنی دستهای رو به دوست / عشق یعنی مرگ در راهت نکوست / عشق یعنی شاخه ای گل در سبد / عشق یعنی دل سپردن تا ابد .
 


نمیخواهم قلب تو باشم که با هر اتفاق بشکنم ، میخواهم روح تو باشم که تنها در هنگام مرگ از تو جدا شوم .



دم به دم ساعت به ساعت خواهمت / گر خوشم یا ناخوشم در هر دو حالت خواهمت / گر زبانم را به جرم خواستنت بیرون کشند / آن زمان ای مهربان من با اشاره خواهمت .
 


واژه ی دوستت دارم برای عظمت و شکوه قلب مهربانت چقدر بی رنگ است وقتی تو سرچشمه ی تمام خوبی ها هستی .
 


عاشقی چیزی برای هدیه نیست / طرح دریا و غروب و گریه نیست / عاشقی یک کلبه ی ویرانه نیست / صحبت از شمع و گل و پروانه نیست / عاشقی تنهای تنها یک تب است / بی تو مردن در سکوت یک شب است .
 


تو ناخدای عشقی ، من ساحلی غریبم / لنگر بزن مسافر ، من خاک هر رفیقم .
 


دلتنگ مباش ، من قلبم را سایه بان دلت کردم و چشمانم را در انتظار دیدنت .
 


نه چتر با خود داشتی ، نه روزنامه ، نه چمدان ، عاشقت شدم ! از کجا باید میفهمیدم مسافری ؟
 


صفایی بود دیشب با خیالت خلوت ما را / ولی من باز پنهانی خودت را آرزو کردم .
 


دوست داشتن نم نم باران است که کم کم می آید و به درازا می بارد ، چه زیباست اگر همواره اینگونه بباریم و ابر همیشه بهار آسمان محبت باشیم .
 


می خواستم بمانم ، رفتم ، می خواستم بروم ، ماندم ، نه رفتن مهم بود و نه ماندن ، مهم من بودم که نبودم ، این آیینه می شکند و به هزار تصویر تکثیر می شود ، حالا بگو سهم نداشته ام از این همه "تو" کدام است ؟
 


هرکه در سینه دلی داشت به دلدار فروخت / دل نفرین شده ی ماست که  تنهاست هنوز .